zaterdag 25 juli 2015

gordijn wordt kleed: 3 risico's in 1

3 risico's:
  • van een gordijn een kleedje maken, voor mezelf dan nog wel. Ik hou wel van wat vintage, maar om nu echt in een gordijn over de straat te lopen, dat het overduidelijk over een gordijn gaat met een 2de leven... mmmmm, nee bedankt, laat maar. Maar op 1 of andere manier kon ik dat gordijntje niet laten liggen. De stof bracht me meteen naar avondzon, dandalions en Indian Summer.

  • zonder patroon een kleedje maken, voor mezelf dan nog wel. Ik heb hier zo'n vree schoon kleedje liggen, met prachtige symmetrie in. Ik dacht dat dat een simpel kleedje was, maar vooral, dat zit zo perfect, dus ik dacht dat maar even zelf ook te gaan maken. (het gaat over dit kleedje. Je ziet de symmetrie hier niet zo goed op ziet, maar ik heb geen betere foto. Op de foto waren we bijna same place same time 15 jaar samen)

  • een kleedje maken met stof met een figuur die doorloopt. Miljaar, dat had ik pas door toen ik ging knippen in de stof, dat ik kon kiezen tussen: 'mij er geen bal van aantrekken' of 'toch een beetje gaan voor doorlopende figuren'. Het is een beetje van allebei geworden en het is in het kleed zelf bijna niet te zien waar ik een poging deed en waar niet. Alleszins, ik kan u beloven, als ik nu nog ooit op Instagram, Facebook of een blog een naaisel zie waar de figuren en lijnen perfect doorlopen, ik ga het 1000 maal liken, want het is pure kunst gecombineerd met puur vakmanschap, waar ik momenteel dus nog niet echt over beschik.
't Is te zeggen, Ik durf wel met dit kleedje over 't straat lopen. Het gordijngehalte is voldoende gedaald. En ik heb wel wat moeten foeteren tot het een beetje mooi aanpaste, maar het zit nu echt wel comfortabel. Maar de figuren lopen niet helemaal mooi door, dus ik ga er niet gauw mee naar mijn werk gaan, laat staan een feest. Maar om van hier naar de bakker naar de tuin, naar de vriendin, ... of zelfs met mijn lief over een strand bij de ... avondzon met blaasbloemen in de hand ... Perfect.






En mijn lief heeft niet zo veel interesse in mijn blog, noch in mijn naaisels, dus foto's maken, daar doet hij niet aan mee. De fotografen van dienst waren dus de kinders van 5j en 6j. Met als gevolg dat ik meer 'extraatjes' had:
eerst mijn schelpen hé mama: (plakaatverf met mod podge met glitters)
 en uw voeten niet vergeten!

Die kinders zeggen ook niet: 'trek uw buik eens even in' want mama's zijn op die leeftijd gewoon altijd perfect. Heerlijk



Natte hommels waarvan ik hoop dat ze nog droog zijn geraakt.



Deze foto maakte ik zelf, van de serre van de buurvrouw, waar ik, zoals je kan zien aan de deur, net de meloenplant zonder meloenen heb weg gedaan. Dat heeft niets met het kleed te maken, maar ik wilde hem toch even delen met jullie. Het typeert nu al een beetje mijn zomer. Ik over weeg trouwens sterk om met de druiven, die ik mag hebben, wijn te gaan maken, dus als jullie tips hebben, laat maar horen.


zondag 19 juli 2015

shorten: daar kan een jongen nooit te veel van hebben

Ik geraak maar niet bij met wassen en dan durft het al eens gebeuren dat ik plots vaststel dat de zoon 'geen shorten meer heeft'. Niets is minder waar natuurlijk, alleen ben ik een onregelmatige wasser, al zeker als ik onregelmatige uren heb, zoals de afgelopen weken wel het geval was.

Dus dan maak ik er maar gauw eentje? een short? Nu ja, gauw en naaien gaat bij mij nooit samen, geloof het maar niet, maar het ging wel vlot voor mijn doen.
En tja, een short is een short. Dat moet zakken hebben en kort zijn. Een patroon had ik niet, dus gebruikte ik een bestaande short als basis om zelf een patroontje te maken.

De stof had ik al lang in mijn bezit, om er ooit eens een lekker warme winterbroek mee te maken. De stof is immers echt van die dikke sweaterstof met een zachte binnenkant.
De dikte van de stof is meteen ook de reden dat ik er niet een iets zomerser korter model met boordje van maakte. 't Is dus meer een 'tussenseizoenshort'. De paspel had ik nog over van een trouw-Jacobje (waar ik net ook wat foto's van op de trouwdag zelf heb bijgezet) en het oranje koordje had ik nog liggen, ooit gekocht met het idee om te gebruiken voor een short, nu dus.


De knoopsgaten voor het touwtje werkte ik ook af met oranje garen

 
En ik heb net iets meer moeite gedaan om precies op de naad te stikken. Hiervoor had ik de tailleband eerst gedriegd, zodat alles precies op zijn plaats zat en ik ook veel beter eerst eens kon instrijken (want anders zitten die naalden toch in de weg). Dus ik durf zonder verplimpen deze keer wel de binnenkant laten zien, al zal je dan wel opmerken dat ik niet heb afgezoomd, maar dat vraagt deze stof ook niet vind ik. 


De zoon zag dat het goed was, maar had geen zin in een uitgebreide fotoshoot, dus het moest dan maar tijdens de boswandeling, waar de kinderen dan geen 5 seconden stil staan, of, rekening houdend met mijn trage fototoestel: minstens 30sec

 








dinsdag 14 juli 2015

#growyourown

De laatste tijd heb ik zo weinig tijd om te naaien of te knutselen.
Het ligt nochtans geknipt klaar met bijpassend garen om juist nog aan elkaar te naaien en de lak en het papier zijn uitgekozen. voor later dus

De vrije tijd blijft schaars, ondanks de grote vakantie en de lange dagen (het begin wel al ferm te korten niet? of ligt het gewoon aan de regenachtige dagen nu?). Tot rust komen doe ik nu dus hoofdzakelijk (buiten in mijn bed) in de serre of in de tuin, zo nadat de kindjes in bed liggen, nog even helemaal alleen (of in goed gezelschap van de schoonzoon van de buurvrouw) gewoon even alles keuren, bekijken hoe alles groeit. Het klinkt vreselijk dweperig maar ik word er gewoon blij van. En ik twijfel er niet aan dat het ook tussen de oren zit, maar een komkommer uit de tuin uit het vuistje, smaakt eens zo goed. Een kom vol bessen, de boontjes in alle kleuren (of toch in rood, groen en wit) Dat de kinderen hierin mee gaan en zelf ook blij worden van een grote komkommer, verdubbelt natuurlijk ook de pret.
Dus mijn excuses bij voorbaat voor de fotospam

1 mei 2015:
links:
- uien geplant
midden links
- worteltjes gezaaid
- radijzen gezaaid
- boontjes gezaaid
midden rechts
- mini bloemenweide ingezaaid
rechts
- tomaten en paprika geplant
veel te kort bij elkaar, maar daar zou ik later wel zelf op komen


 13 mei 2015:
met een bang hartje de courgetteplantjes en komkommerplantjes uitgeplant. ze hadden eigenlijk te lang binnen gestaan en waren daardoor te fragiel geworden. De komkommerplantjes hebben het niet gehaald
- rode biet
- venkel
- broccoli
- spitskool uitgeplant
- paprika verzet naar de serre

14 juli 2015
ik ben komkommerplantjes gaan kopen in de winkel want de komkommer heeft het niet overleefd. Momenteel heb ik 8 grote en minder grote komkommers hangen. Gelukkig lusten de kinderen dat even graag als appels of bananen.
gepasseerd:
stekelbessen, rabarber, cassis, sla (maar ga ik nog opnieuw proberen)
(en de netels)
plukklaar:
komkommer, frambozen, blauwe bessen, aardbeien, broccoli, uien, spitskool, sla, rode bieten (al mogen nog iets dikker worden), bonen, courgetten (dringend!)
Dus Saartje, nog efkes geen groentepakketten voor hier
nog efkes:
tomaten (gisteren de eerste gegeten en er hangen er 3 rood te wezen), paprika, bramen, appels, watermeloen
mislukt:
cavaillon en komkommer (maar dan opnieuw plantjes gekocht en dan wel gelukt), de helft van de ajuinen zijn kapot gegaan aan iets dat op koolvlieglarven lijkt, de helft van de appels hebben het iets te warm gehad en zijn verbrand


 Vooraan dat zijn kruiden en er staat ook een hazelaar die ferm in de weg begint te staan.
Ik weet trouwens ook niet zo veel van tuinieren. Ik doe het graag en mijn schoonvader leert me af en toe eens wat. Soms zijn ze handig zoals: 'hoe bind ik een tomaat op' en 'jama, ge moet da dieven hé'. (we hebben enkel kerstomaten gezet, de buurvrouw heeft grote vleestomaten)
Soms zijn ze niet echt kosjer en sla ik ze vooral in de wind. Dat gaat dan in de trant van 'een middelke da nog van os moe komt da ferm goe marcheert'. Hij weet nochtans wat voor werk ik doe en toch moet ik hem regelmatig tegenhouden om met zijn 'middelkes van os moe' die al jaren op de verboden lijst staan naar Ham af te zakken. Voorlopig zijn de groentjes bij mijn weten nog allemaal onbespoten.

1 mei 2015                                                                                                         
14 juli 2014





 

Ik heb in de bloemenweide dit jaar dahlia's gezet. De bloemen die me zo meenemen naar grootmoederstijd of anders gezegd: la marraine's tijd


Mijn favoriete kruid in de tuin is salie. Het is in de periode dat ik borstvoeding gaf, mijn beste maatje geweest omdat het de productie remt. Iets wat ik met vrij erge hyperlactatie wel kon gebruiken. Maar eigenlijk sleurt me dat net zoals de dahlia's een beetje mee naar marraine's tijd. Zij zwoer bij tijmthee met salie en druivensuiker voor een lang leven. Ze is 93j geworden.






 

dinsdag 7 juli 2015

birthdayboy: vliegenierskroon

Alexander is jarig. een handje vol, jawel!! en dat is in het groot gevierd, of eerder: in het veelvoud
een feestje in de klas
een feestje voor de vriendjes
een feestje voor de familie
een feestje onder ons

Van de juf kreeg hij een prachtige kroon die hij dan ook de afgelopen 10 dagen haast onophoudelijk heeft gedragen. Het is een kroon met dino-stickertjes en gouden versiering en sliertjes. Helemaal perfect voor een jongen van vijf. Vooral de sliertjes vind ik zelf bijzonder, een beetje een indiaantjeskroon.

 
Dus eigenlijk had hij geen extra kroon nodig, want de papieren kroon was al perfect. Maar geïnspireerd door de papieren kroon, bedacht ik last minute dat ik toch nog voor zijn echte verjaardag, vandaag, een echte stoffen kroon wilde maken. Eentje zonder getalletje maar wel met net zulke leuke sliertjes als de kroon die hij van de juf kreeg.

Van dat ene rokje van de kringwinkel, waar ik eerder al een vliegeniersrokje voor de dochter mee maakte, bleef nog een stukje stof over en ook nog heel veel rode biais (en een rode rits).



Ik had net genoeg stof over voor de kroon van Alexander en rode biais in overvloed om af te werken. Voor de sliertjes gebruikte ik stukjes stof en biais. De sliertjes bevestigde ik  aan de achterkant van een ingenaaid labeltje.



Ondanks dat de kroon op de groei werd gemaakt door er een brede elastiek in te naaien in het achterste deel, lijkt hij een beetje te klein, maar grote jongens dragen hun kronen nu eenmaal hoog.

 
 

donderdag 2 juli 2015

Vrienden...

Mijn zoon is geen kunstenaar, nee, laat kunst maar aan de zus over. Maar toch durft hij me soms toch zo ineens verrassen, niet altijd omwille van de artistieke vaardigheden, maar gewoon, omdat het daar dan ineens staat, zo op de muur van zijn kamer. Alsof het een verborgen manier is van mijn zoontje om te communiceren over dingen waar hij wel mee bezig is, maar niets over zegt. 
Zoals toen hij een dino tekende (meer bepaald een stegosaurus, voor de jongensmama's onder ons) en er plots zijn naam naast had gezet, terwijl hij verder nooit eerder interesse toonde in schrijven en dus ook zijn naam niet kon schrijven, dachten we. (Wat de dino zelf betreft, durf ik de stegosaurus al eens verwarren met een kasteel trouwens)


of de zus die een feestje geeft

of het hartje, dat hij voor de zus aan haar bed heeft getekend


het meest verrast was ik echter bij deze:



Hij heeft zichzelf getekend (rechts), samen met zijn vriendje (herken je hem Wendy?). Hij was daarvoor komen vragen om het woordje VRIENDEN op te schrijven op een papiertje, zoals mij dat wel vaker wordt gevraagd voor namen en woorden. 
De tekening is vlak aan zijn bed en is getekend in de periode dat er sprake was van zijn vriendje die zou gaan verhuizen en daarbij ook naar een andere school zou gaan. Hij heeft daar echt wel een beetje over gepiekerd toen. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen, maar de tekening vind ik echt prachtig, al is ze ondertussen al een beetje vervaagd. Ik durf er niet over behangen of verven omdat ik ze dan zou verliezen.

om de tekening niet verloren te laten gaan, heb ik er nu een stempel van gemaakt. Ik heb de tekening overgetekend en verkleind met een kopieermachine. Dan ben ik met een potlood over de lijntjes van de tekening gegaan en heb ik de potloodlijntjes op een rubberen vel doorgedrukt, waardoor het spiegelbeeld van de tekening op het rubberen vel zichtbaar wordt.
En dan ben ik aan de slag gegaan met kleine gutsboortjes. Elke dag werkte ik er telkens eventjes aan, omdat het in het begin een beetje onbegonnen werk leek. Maar naarmate de dagen vorderde, zag ik meer en meer de tekening van mijn zoontje verschijnen. Eens klaar,plakte ik het rubberen vel op een stukje hout.


Het stukje hout komt gewoon van een lange plank dat ik eerst goed heb afgeschuurd, de stempel op heb gedrukt en een paar lagen heb vernist. Zo is de stempel toch een beetje waterbestendig, als je hem eens wil afspoelen.

Toevallig was het thema van dit jaar op school 'VRIENDEN' (zou het dat niet elk jaar mogen zijn?). Dus ik vond de stempel op 1 of andere manier ook een geschikt extra juffengeschenkje voor de juf van Alexander. Uiteindelijk waren zij het afgelopen jaar ook dikke vrienden.

Dus nu ga ik straks voor mezelf ook nog eens eentje maken, voor Alexander, als aandenken aan zijn vriendje en voor mezelf, als aandenken aan die kleine jongen die stiekem op zijn muren tekende.
En daarna kan ik met een gerust hart behangpapier gaan kiezen.

Bloglovin

Instagram Follow