woensdag 16 september 2015

lief klein konijntje...

Het was nog ergens nippertje in juli, nog net in de soldenperiode dus, dat ik bij liesellove op een super schattig paneeltje met een konijntje stootte. (of is het een muisje?) Ik kocht er donker blauwe punta di roma bij zonder echt te weten wat ik precies ging doen. (maar dat is niet nieuw)
Toen de stofjes toekwamen, vond ik ze aanvankelijk niet zo mooi bij elkaar passen. Ik vond nog een klein lapje zalmroze punta di roma die beter paste. Maar de dochter eiste dat ik met donker blauw zou werken (de kleur van Yu-gi-oh, deuh). En gelijk had ze. Dat zou uiteindelijk blijken.

Ik wilde een A-lijntje zodat het paneel niet onderbroken zou worden. En dat A-lijntje vond ik dan bij CompagnieM in de vorm van de Louisa-dress, maar dan zonder zakken.
Als Marte van CompagnieM dan zelf op de proppen kwam met de Louisa Ileana mashup, wist ik het helemaal. Ik zou ook een mashup maken, maar dan anders. Ik hou immers wel van de raglanmouwen bij de Ileana-dress maar dan op lengte van de Louisa-dress. Het kraagje van de Ileana-dress verlengde ik een beetje omdat ik geen vals knopenpat wilde over het paneeltje.
Omdat het een winterkleedje is, heb ik het gevoerd met een gewone grijze tricot (lees: ik was te lui om naar de winkel te rijden om een deftig voeringstofke uit te zoeken).

Het leek allemaal te simpel om waar te zijn. Het zou mijn eerste jurk zijn dat 'in 2 uurtjes in elkaar zat'. Maar tegen dat de rits er PERFECT in zat in de prachtige punta di roma, begon ik toch last te krijgen van een gevoel van 'dit blijft niet goed lopen'.
En mijn gevoel was helaas helemaal boenk er op. De voeringstof leek te smal, dus maakte ik er blauwe stroken in. Dan bleek het kleedje veeeeeeeeel te ruim achteraan.
Blinder rits er uit, na meten op het smalle kind, de kraag weer los, blauwe stroken smaller, blinde rits er weer in, ...
en dan zou ze het dragen zoals het was... foert!!



Ik kan van de dochter geen normale foto's meer nemen. Poseren is echt niet haar ding. 1. ze wil niet en 2. als ze dan toch mee wil werken, krijg je een heel onnatuurlijke schaapachtige glimlach. Dus ik laat haar vooral haar ding doen, klimmen dus. De glijbaan is voor de winterperiode al van de speeltoren. Het moment dat die speeltoren interessant wordt voor deze acrobaat. Ze durft dan te beweren dat ze hoogtevrees heeft, maar daar geloof ik al lang niks meer van.

 
 
 

 


 Ondertussen heeft ze het met de 'fotoshoot' wel even gedragen en heb ik goed kunnen kijken hoe het kleedje valt. En dus heb ik beslist om het kleedje nog eens los te maken en achteraan te versmallen.
De kraag zal er mooier mee vallen en de rug ook. Ik vind het kleedje immers te mooi om het niet helemaal perfect te hebben. Jammer dat je bij Liesellove geen couponnetje geduld kan kopen ofzo, want ik vrees dat ik dat wel zal kunnen gebruiken.

wel ondertussen...
dan was er die leuke wedstrijd van CompagnieM, die spreekwoordelijke schop onder mijn kont om dit kleedje nog eens boven te halen, mijn zakje geduld en hup.
Ik versmalde het rugpand aan de ritskant zodat de kraag mooi plat zou komen te liggen. De rits stond er aanvankelijk toch een heel klein beetje scheef in, dus zo kon ik 2 euvels in 1 werkje recht trekken.
Aan de voering ging de blauwe strook er volledig uit. Dat was dus een aanzienlijke versmalling, maar met het gewenste resultaat: een recht ingezet blinde rits en een kraagje dat ligt in plaats van opsteekt aan de schouders, kortom, een kleedje dat regelmatig uit de kast komt.

Bloglovin

Instagram Follow