zaterdag 26 maart 2016

voor als je eens een half uurtje tijd hebt: de mini maxiskirt

afgelopen week trok ik zonder plan naar Lizzy l'oiseau, om te snuisteren, stoffen op te snuiven en me te laten verrassen en misschien een ook een beetje voor een babbel.
Ik vond er een mooie zachte elastiek die perfect is van breedte voor een kinderrokje. Dat vindt uiteindelijk altijd een toepassing, zo'n mooie elastiek, dus ik kon hem niet laten liggen. En zonder er echt naar te zoeken, vond ik bij thuiskomst meteen de perfecte stof, een kringwinkelvondst van 1 euro. Je zag het misschien hier al tussen zitten in de tas.

Een rokje met elastiek, eenvoudiger kan je het niet verzinnen. Dat hoeft dus geen uitleg en anders, ... Mina Dotter deed het ooit zelfs met bijpassende nagellak.
Het weer en het model wachten op zonnigere dagen. Het zou zelfs niet verkeerd zijn als het model tegen dan een cm of 2 gegroeid zou zijn. maar zoals jullie zelf wel merken, is mijn geduld ver zoek, zowel in de naaiprojecten, het bloggen, als wachten op de zomer.
 

 
 
 



 
 
 
 

zondag 20 maart 2016

retrodag en kliekskesdagen

de 2de zaterdag van maart, dat staat bij mij elk jaar als volledig vrij te houden in mijn agenda aangekruist. Met koeien van letters staat er dan Retrodag Kringloopwinkel.
En elk jaar is er dan ook met een vriendin een heel parcours uitgestippeld. En elk jaar is het voor mij ook echt een dagje van pure ontspanning met een vriendin die zo ongeveer dezelfde passie deelt. Heerlijk!

Maar dit jaar was anders. De man ging naar een voetbalmatch kijken in Duitsland (ik moest ten laatste om 12u30 thuis zijn) en ook mijn partner in crime van elk jaar had onverwachts andere verplichtingen. Daarnaast ben ik mij aan het verdiepen in de wondere wereld van het opruimen en plan ik daar omtrent ook effectief actie (als de rust hier wat meer is weergekeerd maar wordt dus zeker vervolgd).
Die combinatie van factoren zorgde er dan ook voor dat het dit jaar, voor mijn doen, een redelijk bescheiden aanpak was. Maar dat maakt me niet minder blij met de aanwinsten, het was gewoon anders en doelbewuster. Enkel die spulletjes waar ik rechtstreeks een toepassing of plekje voor zag, gingen het mandje in. (en sommige stuks ging eerst het mandje in en dan weer uit en dan weer in en dan weer uit...)

 

een ileana met ultrazwier voor de dochter (1 euro voor 2 meter!):

 

Dit nachthemdje deed me zo hard aan mijn partner in crime denken, dat ik het mee moest nemen.


En deze, tja, heeft geen uitleg nodig. Ik heb al best veel van dergelijke schilderijtjes, zo veel dat ik ze niet allemaal kan ophangen en er een groot deel naar de zolder verhuisd is (en als mijn boek uit is, weer naar herkomst, de kringloopwinkel, zullen verhuizen, waarschijnlijk). Maar deze is zo mooi en is zo Helena.


'De muur' ziet er ondertussen zo uit. Hier kan je zien hoe hij er vroeger uit zag. Hoewel we ondertussen wel al behangpapier en verf kochten, ... laat ons stellen dat we niet zo gehaast zijn.


en deze pretty française was helemaal wat ik nog niet wist dat ik ze zocht voor in onze toilet boven.

 

Super handig, deze presse papier. Ik heb er al wel meerdere (alleen de hoge is een nieuwe aanwinst), maar ik gebruik ze niet alleen als decoratie maar ook om mijn stoffen op hun plaats te houden bij het knippen of om de patroondelen samen te houden.

 

(sneak peek van waar ik momenteel mee bezig ben)


nog een letterbakje voor het nichtje

 
en vorig jaar vond ik de koffiepot van Villeroy&Boch, maar ik had de bijhorende melkkan en het suikerpotje nog niet. 

En hier en hier kan je de aanwinsten van verleden jaar nog eens bekijken.
Volgend jaar weer samen hé Nele!

zondag 13 maart 2016

Harlequin in de bloemetjes

Toen ik het bloemenstofje van Lucy has a Secret bestelde bij Mondepot*, had ik een soepel vallend truitje in gedachten, of misschien een rokje? want voor een kleedje zou het waarschijnlijk wat te druk worden? Dus ik bestelde een bescheiden metertje, daar kan je al zo veel kanten mee uit, behalve dan de kant van het kleedje.
En toen zag ik tijdens de solden een kleedje in de winkel in dit stofje en dat was moohooi! Maar ik had maar een metertje en ik wilde een kleedje. En dan nog liefst een kleedje met plooitjes, want de stof, die valt zo mooi, die is niet gemaakt om strak te zitten.
Ik heb boeken, tijdschriften, recensies over patronen, alles afgespeurd, patroondelen gepast op mijn metertje stof, maar niets paste, niets met plooien, mouwen of zakken althans.
Dus kon ik kiezen om het idee van het kleedje te laten varen of een andere oplossing te zoeken. En die oplossing vond ik in de harlequin dress, waarschijnlijk de enige jurk die je uit 1 m stof krijgt en die niet strak zit en eentje die meer dan de helft van naaiend Vlaanderen al wel eens gemaakt heeft, maar ik was daar dus nog niet bij.
Ik combineerde de bloemenstof van Lucy has a secret met okerkleurige soepele stretch van Red Juliet. Om de jurk wat meer elegantie te geven, maakte ik er een riempje bij in dezelfde okerkleurige stof. Ik moet het ten slotte nog halen met mijn taille.

 

 

op de rug liet ik de okerkleurige stof door lopen

en ook het riempje is in dezelfde okerkleurige stof gemaakt.

Ik moet echt werk maken van een 'fotobuddy' (liefst ouder dan 7j) voor de naaisels voor mezelf. De opstelling van 2 stoelen en 2 emmers met daar op het fototoestel is anders wel grappig hoor, maar het is toch vooral gepruts met die timer en dan in pose gaan staan en hopen dat het goed is. Dus de ene foto was vaag, de andere overbelicht en dan nog eens een paar ineens zo gelig.
Dus bij deze:
Gezocht: m/v, collega blogger, fotobuddy om samen foto's te maken van elkaar, net iets beter dan onze partners of kinderen het zouden doen, regio Ham ;-)

Zonder riempje kan ook, maar ik moet het van de taille hebben, dus ik heb het liever met.

 

 een hoofdloze overbelichte, kwestie van de noodzaak duidelijk te maken :-)

 
 een gele

met hulp van de dochter (die veel te ver stond)

 



stoffen: Mondepot
Patroon: Harlequin dress, La Maison Victor

*Mondepot, ik had al zo vaak op de website geklikt en weer uit geklikt en gekeken en gedroomd, maar, en vraag me niet waarom, nooit echt durven bestellen. Of, ok, als je het dan toch vraagt, stom hoor, maar Mondepot straalt zo veel luxe uit, stuk voor stuk luxueuze stijlvolle stoffen, dat ik nooit durfde bestellen, I know, belachelijk.
Toen ik in oktober 2015 tot mijn eigen verbazing 2de werd bij een schitterende wedstrijd van CompagnieM, won ik zo een mega toffe waardevolle prijs en ook een aankoopbon bij Mondepot. Dat was echt het laatste duwtje om over mijn belachelijke drempelvrees te geraken. Maar eens die drempel over, begrijp ik zelf niet waarom ik daar ooit een drempel zag.
Dat van 'luxueuze en stijlvolle stoffen met net dat ietsje meer', dat klopt anders wel, en het is ook daarom dat het voor mij persoonlijk meteen ook mijn lievelingsstoffenwebshop is geworden (vooral) als het aankomt op stoffen voor mezelf.

maandag 7 maart 2016

pin it, make it, mend it


Ken je dat, kapotte knieën en vooral dito broeken? Wie niet waarschijnlijk. En ik zal niet beweren dat de dochter nooit eens thuis komt met gaten in haar broek, maar het tempo waaraan Alexander zijn broeken verslijt, is redelijk hallucinant.

Die broeken worden dan in het beste geval voorzien van een knielap.
Het overgrote deel van die broeken belandt echter in een 'dool-circuit'. Ze liggen dan tussen de propere was en belandt zo al eens per ongeluk in zijn kast, tot hij ze wil aan doen, waardoor de broek beneden belandt, en mijn man ze gemakkelijkheidshalve in de wasmand dropt en zo is de cirkel weer rond. Een ander deel geraakt ook in het doofpot-circuit, wat eigenlijk niet echt een circuit is, maar niet meer dan een tussenstation voor de vuilbak. Marie Kondo zou hier maar 1 antwoord op hebben, I know.

En dan de samenloop der omstandigheden, waardoor je toch eens iets anders doet dan anders:
  1. Met de Kids Clothes Week kwam ik al klikkend en pinnend op deze blog. De 'visible mending challenge' liep niet meer, maar zette me wel wat aan het denken. Het zag er alleszins allemaal wel leuk uit, die zichtbare herstellingen. En misschien was het wel iets dat ik ooit ... als ik tijd heb, ... met de broeken van, ... en 'pin it'
  2. Mijn mama had de was geplooid en alles wat ze kon vinden, had ze samen gelegd, waardoor het dool-circuit weer op volle toeren is gaan draaien. Overal kwam ik plots die kapotte broeken tegen. En als ik ze wat verzamelde, kwam ik aan 6. (maar ik keek nog niet in het doofpotje)
  3. En toen kwam de zoon thuis met een gat in elke knie van zijn favoriete broek van six hugs & rock 'n roll. Dat laatste duwke, want voor die broek vond ik noch het doofpotcircuit, noch het dool-circuit een optie.
Om er in te komen ging ik niet meteen alle broeken aanpakken.
4 broeken, 4 herstellingen (nog 3 andere te gaan dus)
1. Een groene gortversleten baggy broek, eigen maaksel, een gat in de zak, maar eigenlijk over all te versleten om er moeite in te steken, maar zie het als opwarmertje, beetje prutsen en uitproberen. Het is dus niet mijn beste naaisel ever. Hij zal er niet mee naar een communiefeest gaan, maar hij vindt het natuurlijk wel cool zo, met de indiaan in zijn zak. En als hij ze niet meer draagt, kan ik de juf er vast nog wel blij mee maken.

 


2. Een blauwe Moonkids, eentje uit het doofpotcircuit, zodanig hard versleten dat je haast door de stof kan kijken. Geen knielap dat dit kan oplossen. Bij deze zat er niets anders op dan er een short van maken. Pijpen afknippen, en een boordje maken met de afgeknipte delen. Ik vind de make-over redelijk geslaagd, maar de zoon keek een beetje bedenkelijk. We zullen zien wat het geeft als het wat mooier weer wordt. Ook bij deze kan ik altijd de juf nog blij maken.



3. De niet meer zo hippe pied de poule, een eigen maaksel, waar ik al eens een miniknielap op streek als snelle oplossing, maar na een week was daar al het 2de gat. Ik kon dus niet voor een 2de miniknielap gaan. En het motief en de stijl van de broek vroegen om een strakke oplossing.
Ik maakte de zijnaden los ter hoogte van het gat en naaide een zwarte stevige (verstevigde) punta di roma over de kniezone. Ik volgde voor de richting van de knielap het patroon van de pied de poule, waardoor de knielap schuin komt te staan als hij de broek aan heeft. Omdat ik de punta eigenlijk op de broek naaide, heb je op die kniezone 2 lagen. Maar je hebt ook zichtbaar stiksel op de knielap. Bij zwart en bij deze broek stoort dat niet zo. Je zou dat stiksel zelfs helemaal kunnen doortrekken door de knielap in rijtjes te doorstikken.
 
 

 
 
 

4. De broek die me dat ene duwtje gaf, de favoriete broek van de zoon, met aan elke knie een gat.Om van te bleiten (niet echt hoor).
Ik wilde iets gelijkaardigs doen als bij de pied de poule, maar dan zonder stiksel, als het even kon.
Bij gebrek aan exact dezelfde zwarte sweaterstof ging ik voor een flashy colorblocking met sweaterstof die ik hier en hier al gebruikte.
Geïnspireerd door het schuine vlak bij de pied de poule, ging ik ook hier voor schuine vlakken. Symmetrisch, maar niet helemaal omdat ik aan 1 kant een klein strookje grijs bij voegde.
Om te voorkomen dat ik zichtbaar stiksel had, maakte ik niet alleen de zijnaden los (enkel ter hoogte van de knie), maar knipte ik de voorkanten ook in 2. Ik ga niet beweren dat het moeilijk was of technisch hoogstaand, maar spannend, dat vond ik het wel. En ik ben eigenlijk ook kinderlijk blij met het resultaat. Ik vind ze stiekem even mooi dan de originele.





En ok, de bedoeling was om broeken te herstellen en deze herstellingen zichtbaar te maken. Misschien zijn de herstellingen niet helemaal zichtbaar, maar het opzet is wel geslaagd dat er weer 4 broeken uit het dool- of doofpot- circuit gehaald zijn.

Bloglovin

Instagram Follow